Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί παγωμένη τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, ανίκανη να αντιδράσει, αλλά και να αντιληφθεί ότι τα «κεκτημένα» της τελευταίας δεκαετίας καταρρέουν. Όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα στην ποιότητα του καθημερινού μας βίου, έχουν ήδη αναιρεθεί, έχουν επί της ουσίας καταργηθεί. Παρατηρούμε τους ηγέτες μας, ανήμπορους και κατώτερους των περιστάσεων να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν στην ελληνική κοινωνία. Η πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης, αλλά και η ηγετική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης τα προηγούμενα χρόνια των «παχιών αγελάδων», ήταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που με τα λάθη, τις παραλήψεις τους και την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους  έφεραν την χώρα στην χρεωκοπία. Πραγματικά θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στον τόπο αν αυτή την στερνή ώρα αποσύρονταν από το δημόσιο βίο ζητώντας συγνώμη από τον ελληνικό λαό. Η διαδικασία είναι πολύ απλή και η μόνη δημοκρατική διέξοδος. Να συγκαλέσουν άμεσα έκτακτο συνέδριο των κομμάτων τους, να παραιτηθούν από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν, να αναδειχθούν νέα πρόσωπα, που δεν κατείχαν στο παρελθόν κυβερνητικές θέσεις , τα οποία θα αναλάβουν να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, να εξυγιάνουν το δημόσιο βίο και να δώσουν νέα προοπτική στον ελληνικό λαό, προκειμένου να αντέξει τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Μόνο έτσι θα έχουμε την ελπίδα να αναδειχθεί μια πολιτική φυσιογνωμία που να σηκώσει στους ώμους του την Ελλάδα και θα ξαναδώσει την χαμένη αξιοπρέπεια στο λαό μας.

Ο Ελληνικός λαός είναι περήφανος, ικανός για μεγαλειώδη επιτεύγματα, λαός φιλότιμος και αξιοπρεπής. Με πιο δικαίωμα μια χούφτα πολιτικών υποθήκευσαν το μέλλον αυτού του λαού και ποδοπάτησαν την αξιοπρέπεια του. Στην Αρχαία Ελλάδα οι πολιτικοί αυτοί θα είχαν ήδη εξοστρακιστεί, θα είχαν διωχθεί από την Πόλη σε τουλάχιστον δεκαετή εξορία. Τα μεγαλύτερα «επιτεύγματα» των παρηκμασμένων πολιτικών ήταν η διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος υγείας, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των εργοδοτών, η κατάρρευση κάθε παραγωγικής δυνατότητας και η απαξίωση των δημοκρατικών και κοινωνικών θεσμών. Ταυτόχρονα, μέσα σε ένα κλίμα ακραίου καπιταλισμού, οι ίδιοι πολιτικοί παρέδωσαν τη χώρα στους τραπεζίτες και στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, έκαναν τη πατρίδα μας έρμαιο των αγορών. Μέσα από μια δεκαετή πορεία άφθονης ροής λογιστικού χρήματος, ήρθε η ώρα του απολογισμού και δυστυχώς αποδείχθηκε μέσα από τα δραματικά γεγονότα ότι ο «Βασιλιάς ήταν γυμνός».

Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα δημιουργήθηκαν συνθήκες ευημερίας και ανάπτυξης. Στην πορεία αυτή ο Έλληνας είδε τα εισοδήματά του να αυξάνονται, οι καταναλωτικές του συνήθειες μεγιστοποιήθηκαν, τα περιουσιακά του στοιχεία αυξήθηκαν. Οι ιδιωτικές καταθέσεις ξεπέρασαν τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ στις ελληνικές τράπεζες και ταυτόχρονα το ελληνικό δημόσιο έφτασε να δανειστεί 350 δισεκατομμύρια ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες του. Ο μέσος πολίτης αγόρασε νέα καταναλωτικά προϊόντα, επένδυσε στην αγορά ακινήτων, προμηθεύτηκε δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο, εργαζόταν λιγότερο, εξασφάλιζε πλουσιοπάροχες καθημερινές συνήθειες, στην ουσία με δανεικά χρήματα. Τα δανείστηκε το κράτος γι’ αυτόν. Κάθε χρόνο το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν από 20 έως 50 δισεκατομμύρια ευρώ, χρήματα που το ελληνικό δημόσιο δανειζόταν από τις αγορές και τα διοχέτευε στο πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο. Το πολιτικό σύστημα είχε δημιουργήσει τις διαπλεκόμενες διαδρομές του χρήματος προκειμένου να διατηρείται στην εξουσία. Έτσι, αύξησε υπέρογκα τους μισθούς, έως και 100% τα τελευταία 11 χρόνια, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας και σε ορισμένα κρίσιμα υπουργεία, όπως το οικονομικών και το εσωτερικών, γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα με κομματικούς διορισμούς, κατασπατάλησε χρήματα σε περισσότερους από 75 οργανισμούς του δημοσίου και σε εκατοντάδες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σωματεία. Ξόδεψε αφειδώς χρήματα σε δημόσια έργα που κατά γενική ομολογία στοίχισαν πολλαπλάσια από αντίστοιχα έργα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δανεικά χρήματα κατασπαταλήθηκαν στις προμήθειες του δημοσίου, νοσοκομεία, εθνική άμυνα, οργανισμούς μέσων μαζικής μεταφοράς, σε μισθούς και αποζημιώσεις συμβούλων, μελών διοικητικών συμβουλίων κρατικών οργανισμών και τραπεζών και κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη, χωρίς ποτέ κανείς να λογοδοτήσει. Η νοοτροπία αυτή που αναπτύχθηκε διέλυσε την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή με τον εθισμό των αγροτών και των επιχειρηματιών στην απόκτηση εύκολου χρήματος, μέσω των επιδοτήσεων και των χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Στην Ελλάδα δυστυχώς ο ιδιωτικός τομέας είναι κρατικοδίαιτος ή εξαρτώμενος έμμεσα από το κράτος. Απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι μόλις το κράτος μπήκε στην διαδικασία του μνημονίου, ο ιδιωτικός τομέας άρχισε την φθίνουσα πορεία και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Συνεπώς, τα δανεικά χρήματα που εισέρρευσαν στην οικονομία ανισομερώς κατανεμημένα, διεύρυναν τις ανισότητες , αφού πολύ λιγότερα χρήματα κατευθύνθηκαν στους έχοντες ανάγκη, στις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, στην ενίσχυση των υποδομών και στην εξάπλωση του κοινωνικού κράτους.

Στο κέντρο αυτών των κατακλυσμιαίων αλλαγών βρίσκεται το εκπαιδευτικό σύστημα. Εδώ και 25 χρόνια συντελείται από όλες τις κυβερνήσεις ένα ανελέητο σφυροκόπημα στο εκπαιδευτικό σύστημα, δεκάδες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, απαξίωση και υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου.  Η κλασσική ελληνική παιδεία απουσιάζει από το σημερινό σχολείο, οι αρχές της τήρησης των νόμων, του μέτρου, του σεβασμού στους θεσμούς, του ανθρωπισμού, της προστασίας των αδυνάτων, η έννοια της πατρίδας και ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα, που απορρέουν από τα κλασσικά κείμενα, δεν διδάσκονται πλέον. Τα ελληνόπουλα δεν αποκτούν ελληνική παιδεία. Αυτό αποτελεί συνειδητή επιλογή της πολιτικής ηγεσίας και στόχο της παγκοσμιοποίησης, προκειμένου χωρίς αντίσταση οι νέες γενιές να ενταχθούν ως γρανάζια στην παγκόσμια παραγωγική μηχανή.  Το παγκόσμιο σύστημα δεν ενδιαφέρεται για την δημιουργία προσωπικοτήτων, ελεύθερων και συνειδητοποιημένων ανθρώπων, αλλά ατόμων απόλυτα αλλοτριωμένων, με εξειδικευμένη γνώση που να είναι ενταγμένα στο παραγωγικό σύστημα. Δημιούργημα του νέου εκπαιδευτικού συστήματος είναι τα «χρυσά αγόρια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα του καπιταλιστικού μοντέλου. Η έλλειψη της παιδείας αυτών των στελεχών, που έχουν αναλάβει θέσεις κλειδιά στο ελληνικό και παγκόσμιο τραπεζικό και πολιτικό σύστημα,  είναι τέτοια που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι οι ενέργειές τους οδηγούν στην κοινωνική ανισότητα και στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών. Μέσα στο σαθρό αυτό οικοδόμημα ο έλληνας προσαρμόστηκε και εθίστηκε στην κερδοσκοπία, στον εύκολο πλουτισμό, στην φοροδιαφυγή, στο φακελάκι, στην μίζα, στον ατομικισμό. Το κομματικό κράτος εξέθρεψε αυτή την αντικοινωνική συμπεριφορά και τώρα οι ίδιοι πολιτικοί που ευθύνονται για την κατάσταση αυτή ζητούν την εμπιστοσύνη των πολιτών για να διαχειριστούν την κρίση.  

Για να ξεπεραστεί η κρίση πρέπει εμείς οι πολίτες να αλλάξουμε. Αυτή η αλλαγή συντελείται αργά, μέσα από την συμμετοχή σε κοινές δράσεις, με την ανταλλαγή απόψεων και με την βιωματική και διαλογική προσέγγιση των καθημερινών προβλημάτων. Οι εκδηλώσεις αγανάκτησης δεν φαίνεται να οδηγούν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα, αφού είναι ετερόκλιτες, χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, χωρίς προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων και χωρίς σχέδιο δράσης. Η λύση αποτελεί ατομική και συλλογική ευθύνη και απαιτεί την οργάνωση δομών που να οδηγούν σε σχηματισμό δημοκρατικών και ιδεολογικών κομματικών σχηματισμών, που θα μπορούν να απευθυνθούν στους πολίτες και να ζητήσουν την ψήφο τους σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους. Παρόλο την αυτοοργάνωση και τις πρωτοβουλίες ορισμένων ομάδων, το έλλειμμα παιδείας και ιδεολογικού προσανατολισμού είναι τόσο μεγάλο που δεν διαφαίνεται από αυτές τις ομάδες οποιαδήποτε προοπτική αλλαγής των κομματικών συσχετισμών ή εμφάνισης νέων κομμάτων που θα αποκτήσουν δυναμική ουσιαστικών αλλαγών στο πολιτικό σκηνικό.

Δυστυχώς η κρίση είναι πολύ βαθιά και διαπερνά όλα τα στρώματα της κοινωνίας μας. Μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας επιδεικνύουν αντικοινωνική συμπεριφορά και έχουν μερίδιο στην κρίση. Ευθύνονται οι ολίγοι, εφοπλιστές και επιχειρηματίες, που αν και η προσωπική τους περιουσία ανέρχεται σε αρκετά δισεκατομμύρια και θα μπορούσαν να βοηθήσουν την πατρίδα, ως εθνικοί ευεργέτες, το μέλημα τους είναι να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους σε βάρος της πατρίδας. Ευθύνονται οι πολίτες εκείνοι, που μετέφεραν περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια ευρώ σε ξένες τράπεζες, θέτοντας σε κίνδυνο το τραπεζικό σύστημα και μειώνοντας δραστικά την διατιθέμενη ρευστότητα στην αγορά και στην πραγματική οικονομία.  Ευθύνονται οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες που τα τελευταία χρόνια συμπεριφέρθηκαν ληστρικά απέναντι στους συμπολίτες τους. Η αισχροκέρδεια σε όλο της το μεγαλείο, στις λαϊκές αγορές, στην αγορά τροφίμων, στα είδη σπιτιού, στην παροχή υπηρεσιών, στα θεάματα, στα καύσιμα, στα φροντιστήρια και στην ιδιωτική εκπαίδευση, στα συνεργεία αυτοκινήτων, στα διόδια, στις διαφημίσεις, στα ιδιωτικά νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα, στις κατασκευές, κλπ και από την άλλη πλευρά από τις ίδιες κοινωνικές ομάδες εγκληματική για το κοινωνικό σύνολο φοροδιαφυγή. Ευθύνονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που υπηρέτησαν και υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων, ενώ σχίζουν εκ του ασφαλούς τα ιμάτια τους «υπερασπιζόμενοι» τους φτωχούς και αδυνάτους. Ευθύνονται οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν κάνει το «φακελάκι» τρόπο ζωής, εκβιάζοντας τους πολίτες που απελπισμένοι προσπαθούν να εξυπηρετηθούν και τα αντιμετωπίσουν την ατέλειωτη γραφειοκρατία. Ευθύνονται εκείνοι οι γιατροί που θυσιάζουν ζωές στο βωμό του κέρδους, που χωρίς ενδοιασμούς ζητούν υπέρογκα ποσά από τους ασθενείς και τις οικογένειες τους για να πράξουν το καθήκον τους. Ευθύνονται οι τραπεζίτες που τόσα χρόνια με τα ληστρικά επιτόκια και τις παράνομες χρεώσεις επέτειναν την οικονομική αφαίμαξη στα νοικοκυριά και στους οφειλέτες. Ευθύνονται οι συνδικαλιστές που αναδείχτηκαν μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, χωρίς να έχουν εργαστεί ποτέ ουσιαστικά, υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον θυσιάζοντας το συμφέρον των εργαζομένων που υποτίθεται εκπροσωπούν. Πολυθεσίτες οι περισσότεροι από αυτούς με παχυλούς μισθούς και αποζημιώσεις «αγωνίζονται» για τον εργαζόμενο και τον μισθωτό που στενάζει στην καθημερινή βιοπάλη. Στον κατάλογο αυτό θα μπορούσαν να προστεθούν πολλές ακόμη κοινωνικές ομάδες και πολίτες που δρουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, είτε με τη συμπεριφορά τους, είτε με την αδήλωτη εργασία, είτε με απόκρυψη εισοδημάτων, είτε με την εκμετάλλευση των αλλοδαπών. Δυστυχώς το μέγεθος της διαφθοράς είναι τέτοιο που δεν αρκούν τα αστυνομικά μέτρα για την ανάσχεσή της, χρειάζεται η ελληνική κοινωνία να αφυπνιστεί. Δυστυχώς η ιστορία έχει διδάξει ότι η οικονομική ακμή φέρνει τη ηθική παρακμή και αυτό οδηγεί στην καταστροφή. Η κοινωνία αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες και τα αποκαΐδια. Ας ελπίσουμε ότι δεν είμαστε σε αυτό το στάδιο και ότι μέσα από την παιδεία και τη συνεχή ανατροφοδότηση, με συλλογικές ενέργειες που δείχνουν κοινωνική ευθύνη, με θετικά κοινωνικά αντανακλαστικά και επέκταση των καλών δράσεων σε όλα τα επίπεδα, θα γίνει κατορθωτή η αντιστροφή αυτής  της τραγικής κατάστασης.

  Είναι ανάγκη να αρχίσουμε από τα μικρά, τα καθημερινά, με ενέργειες που σέβονται τον άνθρωπο και ανεβάζουν το επίπεδο της καθημερινής μας διαβίωσης. Ο σεβασμός στο περιβάλλον, η ανακύκλωση, η διαχείριση των απορριμμάτων, η συνέπεια στην εργασία μας, η καλή οδική συμπεριφορά, η συμμετοχή σε συλλόγους, η κοινωνική αλληλεγγύη, η μείωση της υπερβολικής και άστοχης κατανάλωσης,  αποτελούν ενέργειες που βελτιώνουν την ζωή μας και θέτουν τις βάσεις για την κοινωνική αλλαγή. Ας προσπαθήσουμε, ο καθένας στον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να ενταχθούμε σε κοινωνικές ομάδες, να δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας και να σεβόμαστε τις ιδιαιτερότητες του και τα δικαιώματά του, ως προς την καταγωγή, την εθνικότητα, τις ιδέες, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ταυτόχρονα, να τηρούμε τους νόμους και να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κράτος. Αυτό αποτελεί επί της ουσίας βαθιά δημοκρατική αντίληψη και πρακτική, όπως περιγράφεται στα κλασσικά αρχαιοελληνικά κείμενα των φιλοσόφων. Μια κοινωνία σε κρίση πρέπει να αναζητήσει σταθερές αξίες, είναι ανάγκη να στηριχθεί σε αρχές που θα εδραιωθούν σταδιακά και θα συντελέσουν στην ανόρθωση της κοινωνίας και την ηθική ανάταση του λαού μας. Ο Έλληνας διαθέτει όλες τις αρετές που είναι ικανές να τον οδηγήσουν στο να ξεπεράσει την κρίση και να μεγαλουργήσει. Χρειάζεται μια επανεκκίνηση που θα βασίζεται στις αρχές του ελληνισμού και του ανθρωπισμού, στην γνώση της μακραίωνης ιστορίας μας, στην πίστη και στην προσήλωση στις παραδόσεις μας και στην παιδεία μας, που διαφύλαξαν το έθνος μας για περισσότερο από 3000 χρόνια σε τούτη τη γωνιά της γης, που είναι η πατρίδα μας.