ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

Σκοπός

Σκοπός του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. είναι η διεξαγωγή επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας, η πειραματική ανάπτυξη και επίδειξη, η διάδοση και εφαρμογή των αποτελεσμάτων της έρευνας, ιδιαίτερα στους τομείς της μελέτης και προστασίας της υδρόσφαιρας, των οργανισμών της, των ορίων της με την ατμόσφαιρα, την ακτή και το βυθό, των φυσικών, χημικών, βιολογικών και γεωλογικών συνθηκών που επικρατούν και διέπουν τα παραπάνω συστήματα, με (α) παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών, (β) υποστήριξη στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό, (γ) οικονομική τους εκμετάλλευση είτε από το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. ή και τους εργαζόμενους σ’ αυτό ή και από τρίτους.

 
Για την επίτευξη των σκοπών του, το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.:

 Σχεδιάζει και εκτελεί ερευνητικά και τεχνολογικά προγράμματα, έργα και εκπονεί μελέτες με ανάλογο αντικείμενο.

 Προωθεί την ανάπτυξη σχέσεων και συνεργασιών με διεθνείς οργανισμούς, ΑΕΙ και συναφή Ερευνητικά Ιδρύματα της ημεδαπής και αλλοδαπής καθώς και νομικά και φυσικά πρόσωπα.

 Ειδικεύει επιστήμονες στους πιο πάνω τομείς.

 Συμβάλλει στην εκπαίδευση, κατάρτιση και ευαισθητοποίηση του κοινού.

 Παρέχει επιστημονικές και τεχνολογικές πληροφορίες διαθέτοντας την κατάλληλη ηλεκτρονική διασύνδεση.

 Παράγει προϊόντα και παρέχει υπηρεσίες σχετικά με τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα.

 Εκπροσωπεί τη χώρα σε διεθνείς οργανισμούς με συναφείς δραστηριότητες.

Ιστορία

Το ενδιαφέρον για τη θάλασσα ανιχνεύεται στην Ελλάδα από τους Μινωικούς Χρόνους. Οι τοιχογραφίες της Κνωσού και της Σαντορίνης, οι διδασκαλίες των Ιώνων φιλοσόφων και τα κείμενα του Αριστοτέλη, μαρτυρούν το ενδιαφέρον αυτό, το οποίο συνεχίζεται από τότε μέχρι σήμερα.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί παγωμένη τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, ανίκανη να αντιδράσει, αλλά και να αντιληφθεί ότι τα «κεκτημένα» της τελευταίας δεκαετίας καταρρέουν. Όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα στην ποιότητα του καθημερινού μας βίου, έχουν ήδη αναιρεθεί, έχουν επί της ουσίας καταργηθεί. Παρατηρούμε τους ηγέτες μας, ανήμπορους και κατώτερους των περιστάσεων να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν στην ελληνική κοινωνία. Η πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης, αλλά και η ηγετική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης τα προηγούμενα χρόνια των «παχιών αγελάδων», ήταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που με τα λάθη, τις παραλήψεις τους και την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους  έφεραν την χώρα στην χρεωκοπία. Πραγματικά θα προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στον τόπο αν αυτή την στερνή ώρα αποσύρονταν από το δημόσιο βίο ζητώντας συγνώμη από τον ελληνικό λαό. Η διαδικασία είναι πολύ απλή και η μόνη δημοκρατική διέξοδος. Να συγκαλέσουν άμεσα έκτακτο συνέδριο των κομμάτων τους, να παραιτηθούν από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν, να αναδειχθούν νέα πρόσωπα, που δεν κατείχαν στο παρελθόν κυβερνητικές θέσεις , τα οποία θα αναλάβουν να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, να εξυγιάνουν το δημόσιο βίο και να δώσουν νέα προοπτική στον ελληνικό λαό, προκειμένου να αντέξει τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Μόνο έτσι θα έχουμε την ελπίδα να αναδειχθεί μια πολιτική φυσιογνωμία που να σηκώσει στους ώμους του την Ελλάδα και θα ξαναδώσει την χαμένη αξιοπρέπεια στο λαό μας.

Ο Ελληνικός λαός είναι περήφανος, ικανός για μεγαλειώδη επιτεύγματα, λαός φιλότιμος και αξιοπρεπής. Με πιο δικαίωμα μια χούφτα πολιτικών υποθήκευσαν το μέλλον αυτού του λαού και ποδοπάτησαν την αξιοπρέπεια του. Στην Αρχαία Ελλάδα οι πολιτικοί αυτοί θα είχαν ήδη εξοστρακιστεί, θα είχαν διωχθεί από την Πόλη σε τουλάχιστον δεκαετή εξορία. Τα μεγαλύτερα «επιτεύγματα» των παρηκμασμένων πολιτικών ήταν η διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος και του συστήματος υγείας, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των εργοδοτών, η κατάρρευση κάθε παραγωγικής δυνατότητας και η απαξίωση των δημοκρατικών και κοινωνικών θεσμών. Ταυτόχρονα, μέσα σε ένα κλίμα ακραίου καπιταλισμού, οι ίδιοι πολιτικοί παρέδωσαν τη χώρα στους τραπεζίτες και στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, έκαναν τη πατρίδα μας έρμαιο των αγορών. Μέσα από μια δεκαετή πορεία άφθονης ροής λογιστικού χρήματος, ήρθε η ώρα του απολογισμού και δυστυχώς αποδείχθηκε μέσα από τα δραματικά γεγονότα ότι ο «Βασιλιάς ήταν γυμνός».

ΖΑΚΥΝΘΟΣ: ΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΒΙΟΤΟΠΟΣ

Προστασία της αναπαραγωγικής δραστηριότητας στη Ζάκυνθο

Το νησί της Ζακύνθου βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος στη δυτική πλευρά της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το κλίμα είναι γενικά ζεστό με μεγάλη ηλιοφάνεια. Το νησί καλύπτει μια επιφάνεια 406,000 στρεμμάτων και η ακτογραμμή του είναι περίπου 110 χιλιόμετρα. Παρόλα αυτά, μόνο ένα μικρό τμήμα των ακτών του είναι αμμώδες. Στη Ζάκυνθο, οι θαλάσσιες χελώνες Caretta caretta, ωοτοκούν κυρίως στις παραλίες του Κόλπου του Λαγανά, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού. Από συστηματικές μελέτες του Συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ τεκμηριώθηκε επιστημονικά ότι ο Κόλπος του Λαγανά αποτελεί τη σημαντικότερη περιοχή ωοτοκίας της Caretta caretta στη Μεσόγειο. Για το λόγο αυτό, το 1999 ιδρύθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου.

Ιστορική αναδρομή στη νομική προστασία των παραλιών ωοτοκίας της Ζακύνθου & της Θαλάσσιας Περιοχής του Κόλπου του Λαγανά

Λόγω της σημαντικότητας της Ζακύνθου ως περιοχή αναπαραγωγής της Caretta caretta στη Μεσόγειο, το κράτος εισήγαγε νομοθεσία που αφορά στην προστασία της από το 1984. Ο σκοπός της νομοθεσίας ήταν να ελέγξει και να ρυθμίσει την ανάπτυξη διατηρώντας την ποιότητα των παραλιών ωοτοκίας έτσι ώστε οι θαλάσσιες χελώνες να συνεχίσουν να επισκέπτονται τη Ζάκυνθο για πολλές ακόμα γενιές. Τα μέτρα του 1984 ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο το 1990 με την υπογραφή Προεδρικού Διατάγματος. Με βάση την νομοθεσία, εκτός από συγκεκριμένους περιορισμούς που αφορούν στην επισκεψιμότητα και τις ομπρέλες και ξαπλώστρες, αναφέρονται και τα εξής:

1.      Τουριστική ανάπτυξη δεν επιτρέπεται πίσω από τις παραλίες ωοτοκίας και το κτίσιμο κατοικιών υπόκειται σε αυστηρούς όρους

2.      Φώτα δεν επιτρέπονται να επηρεάζουν τις παραλίες ωοτοκίας

3.      Οχήματα δεν επιτρέπονται στην παραλία.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΦΥΣΗ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

   Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798 και πέθανε στην Κέρκυρα το 1857. Ήταν γιός του Κόντε Νικόλαου Σολωμού και της Αγγελικής Νίκλη.

   Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Σολωμός θα μεταβεί στην Ιταλία, όπου θα φοιτήσει στο Λύκειο της Κρεμόνας και έπειτα θα σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παβίας. Στη Ζάκυνθο θα επιστρέψει το 1818 και το 1828 θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Κέρκυρα.

   Η ποιητική δημιουργία του Σολωμού κατανέμεται σε δύο περιόδους: τη ζακυνθινή, από την επιστροφή του στο νησί μέχρι το 1828, και την κερκυραϊκή, που περιλαμβάνει την ώριμη δημιουργία του και τελειώνει με το θάνατό του (1857).

   Στην Ιταλία ο Σολωμός μυήθηκε στο ρομαντισμό, γνώρισε σημαντικούς εκπροσώπους των Ιταλικών γραμμάτων και επηρεάστηκε από το έργο τους. Τα πρώτα στιχουργήματά του τα συνέθεσε στην Ιταλική γλώσσα. Επιστρέφοντας στη Ζάκυνθο ο ποιητής, ώριμος κοινωνικά και καλλιτεχνικά θα αποκαταστήσει την επαφή του με την ελληνική γλώσσα. Σε αυτό τον βοήθησε η συναναστροφή του με αξιόλογους πνευματικούς ανθρώπους καθώς και η μελέτη δημοτικών τραγουδιών και της κρητικής λογοτεχνίας.

   Τα νεανικά του ποιήματα (1818-1823) είναι γραμμένα σε μικρούς ευλύγιστους στίχους, που θυμίζουν την ιταλική στιχουργία. Τα ποιήματα αυτά είναι απλά ως προς το θέμα και τη μορφή τους και ανήκουν στο κλίμα του «αρκαδισμού» και του «ρομαντισμού». Αβρή, ξεχωριστή, κάνει την εμφάνισή της η  γυναικεία μορφή, ένα θέμα μόνιμο και βασικό σε όλη την ποίηση του Σολωμού.

   Τα δύο πιο πετυχημένα και ασφαλώς τα πιο ώριμα ποιήματα της πενταετίας είναι η «Αγνώριστη» και η «Ξανθούλα».

   Το 1823 ο ποιητής συγκλονίζεται από την Ελληνική Επανάσταση και συνθέτει τον «Ύμνον εις την Ελευθερία», ποίημα 158 στροφών που εκδόθηκε το 1825 και του οποίου οι δύο πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.

   Την ίδια εποχή εμπνεύστηκε την «Ωδή στο Λόρδο Μπάυρον» και άρχισε τη σύνθεση του «Λάμπρου».

   Ακολούθησε ο «Διάλογος» όπου ο ποιητής θα υπερασπιστεί με αδιάσειστα επιχειρήματα τη λαϊκή γλώσσα και θα την αναδείξει ως μοναδική για την έμμετρη δημιουργία:

   «Μήπως έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»

   Εμπνευσμένα από την Επανάσταση και τους ηρωικούς αγώνες είναι και τα έργα «Ωδή στο Μάρκο Μπότσαρη» και το επίγραμμα για την καταστροφή των Ψαρών.

Στα χρόνια αυτά συντελείται σιγά-σιγά η βαθύτερη αλλαγή στην ποιητική του Σολωμού. Προχωρεί προς μια πειθαρχημένη και ανώτερη αντίληψη της ποιητικής τέχνης που ο ίδιος ονόμασε «νόημα της τέχνης».

   Με την εγκατάσταση του στην Κέρκυρα (1828) ανοίγει η νέα συγγραφική περίοδος του ποιητή. Τα έργα της ωριμότητάς του είναι ο Κρητικός, ο Πόρφυρας, και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Τα έργα αυτά δεν ολοκληρώθηκαν. Όμως αν και αποσπασματικά αποτελούν λυρικές ενότητες με αυτοτέλεια και εσωτερική συνοχή.

Σε αυτά ο ποιητής εγκαταλείπει το εξωτερικό στολίδι της ομοιοκαταληξίας και αξιοποιεί το δεκαπεντασύλλαβο φτάνοντάς τον στην τελειότητα.

   Το ποιητικό έργο του Δ. Σολωμού εκδόθηκε για πρώτη φορά από το στενό φίλο και μαθητή του Ιάκωβο Πολυλά.