Το τελευταίο διάστημα ήταν σαφές από τις σπασμωδικές κινήσεις των ηγετών πολλών κομμάτων ότι υπήρχε φόβος για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Οι αρχηγοί και τα επιτελεία των κομμάτων δεν ήταν έτοιμα να ακούσουν την λαϊκή ετυμηγορία. Τα κόμματα βέβαια δεν φαίνεται να κατάλαβαν το μήνυμα των εκλογών. Η ΝΔ είδε την δύναμή της να αυξάνει και το αντιμνημονιακό μήνυμα να περνάει στους πολίτες, το ΠΑΣΟΚ διαπίστωσε ότι αποτελεί την πρώτη δύναμη στο εκλογικό σώμα και ότι πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης να συνεχίσει την ίδια πολιτική, το ΛΑΟΣ είδε τον «Κομουνιστικό κίνδυνο» και βέβαια την δύναμή τους να αυξάνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε την αποχή ως μεγάλη νίκη του και καρπώθηκε την λαϊκή «οργή», το ΚΚΕ είδε την δύναμή του να αυξάνει και θεώρησε ότι έχει την μέγιστη αποδοχή στους πολίτες. Όλοι λοιπόν πήραν το μήνυμα που τους συνέφερε και είναι όλοι ικανοποιημένοι. Όμως, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στον εκφυλισμό και στην αποσάθρωση της θεμέλιας βάσης του πολιτικού συστήματος, που είναι τα κόμματα και συγκεκριμένα η κομματικοποίηση του κράτους και των θεσμών.
Τα κόμματα είναι οργανισμοί βαθιά αντιδημοκρατικοί, αυταρχικά δομημένα, με καταστατικά που πολλές φορές καταστρατηγούνται και διοικητικά όργανα που ποτέ δεν συνεδριάζουν ή συνεδριάζουν με προειλημμένες αποφάσεις. Αυτό είναι σαφές για όλα τα κόμματα της βουλής. Το επιτελείο του αρχηγού αποφασίζει και όλοι οι υπόλοιποι υπακούουν τις εντολές. Αν τολμήσουν να αρθρώσουν διαφορετική άποψη τους διαγράφουν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι εκλογές αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και για να ακούσει και να καταλάβει κάποιος το μήνυμα των εκλογών πρέπει να ασπάζεται τις αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας και να τις τηρεί στην προσωπική του πολιτική διαδρομή, αλλά και στην λειτουργία του κόμματος που υπηρετεί.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος ξεκινά από την λειτουργία των κομμάτων.
Τα κόμματα είναι οργανισμοί βαθιά αντιδημοκρατικοί, αυταρχικά δομημένα, με καταστατικά που πολλές φορές καταστρατηγούνται και διοικητικά όργανα που ποτέ δεν συνεδριάζουν ή συνεδριάζουν με προειλημμένες αποφάσεις. Αυτό είναι σαφές για όλα τα κόμματα της βουλής. Το επιτελείο του αρχηγού αποφασίζει και όλοι οι υπόλοιποι υπακούουν τις εντολές. Αν τολμήσουν να αρθρώσουν διαφορετική άποψη τους διαγράφουν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι εκλογές αποτελούν την κορυφαία εκδήλωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και για να ακούσει και να καταλάβει κάποιος το μήνυμα των εκλογών πρέπει να ασπάζεται τις αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας και να τις τηρεί στην προσωπική του πολιτική διαδρομή, αλλά και στην λειτουργία του κόμματος που υπηρετεί.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος ξεκινά από την λειτουργία των κομμάτων.
Ας δούμε όμως στη βάση ποιών αρχών θα έπρεπε να λειτουργούν τα κόμματα. Το Σύνταγμα προβλέπει την σύσταση των κομματικών μηχανισμών, το οποία τηρώντας τις αρχές της δημοκρατικής νομιμότητας διεκδικούν την εξουσία και την διακυβέρνηση της χώρας. Τα κόμματα πρέπει να είναι οργανωμένα στη βάση ιδεολογικών αρχών, που να αναγράφονται στο καταστατικό, με υποχρέωση να τηρούνται οι αρχές αυτές και να καθορίζουν την διαδρομή του κόμματος στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Ο κάθε πολίτης που έχει ιδεολογική συνάφεια με το κάθε κόμμα μπορεί να προσχωρεί ως μέλος σε αυτό και να παίρνει μέρος στην λειτουργία του και στα συλλογικά όργανα διοίκησης. Οι αποφάσεις παίρνονται μετά από διάλογο και ψηφοφορία μεταξύ των μελών. Ο αρχηγός θα πρέπει να εκλέγεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με μυστική ψηφοφορία τουλάχιστον από το 50% των εγγεγραμμένων μελών του κόμματος. Τις αποφάσεις που παίρνονται με αυτό τον δημοκρατικό τρόπο πρέπει να τις τηρεί και να τις ασπάζεται το σύνολο των μελών του κόμματος. Αν κάποιος διαφωνεί σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να εφαρμόσει τις αποφάσεις παραιτείται από μέλος του κόμματος. Η πραγματικότητα είναι τραγικά διαφορετική, τα κόμματα σήμερα είναι βυθισμένα στην ανυποληψία.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση που εκλέγεται και σχηματίζεται αναλαμβάνοντας την ευθύνη της χώρας, έχει διαφορετική Συνταγματική λειτουργία από αυτή των κομμάτων. Η Εκτελεστική εξουσία μεριμνά για την ευημερία και την ασφάλεια της χώρας και των πολιτών και στα πλαίσια αυτά δεν είναι υποχρεωμένη να τηρεί πάντα την ιδεολογική πλατφόρμα του κόμματος από το οποίο προέρχεται. Επίσης, οι εκλεγμένοι βουλευτές είναι λειτουργοί της Νομοθετικής Εξουσίας και πρέπει να συμμετέχουν στην εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου, όχι να είναι εκτελεστικά όργανα της Κυβέρνησης. Έτσι παρουσιάζονται αντιθέσεις που καταλήγουν σε συγκρούσεις. Η κάθε Κυβέρνηση προέρχεται από συγκεκριμένο κόμμα και ο αρχηγός του κόμματος είναι πρόεδρος της Κυβερνήσεως. Την Κυβέρνηση στηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα στην Βουλή και στο νομοθετικό της έργο. Όμως που υπάρχουν τα όρια, πόσο μπορεί το κόμμα τα επηρεάσει την πορεία του κυβερνητικού έργου; Η απάντηση είναι εμφανής: το κόμμα, η Κυβέρνηση και η Βουλή αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, με συγκεχυμένους ρόλους. Έτσι, επέρχεται φθορά, πολιτική και ιδεολογική, ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, που είναι και Πρόεδρος του κόμματος πέφτει σε αντιφάσεις και συγκρούσεις που προέρχονται από την άσκηση των κυβερνητικών καθηκόντων του και τις ιδεολογικές αντιφάσεις του κόμματος που υπηρετεί. Καταλήγουμε με αυτό τον τρόπο τα κόμματα που αναλαμβάνουν την εξουσία να μην λειτουργούν, ούτε να συνεδριάζουν τα όργανα διοίκησης, ώστε να μην κοινοποιούνται οι αντιθέσεις, προκειμένου να διαφυλαχθεί το κύρος του Πρωθυπουργού και να προστατευθεί η Κυβέρνηση από την φθορά. Ταυτίζεται συνεπώς ο ρόλος της Κυβέρνησης και του κόμματος. Τα κόμματα που δεν λειτουργούν με δημοκρατικές διαδικασίες παρακμάζουν, μέσα σε αυτά παρεισφρύουν άνθρωποι, που υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον, που για ιδιοτελείς λόγους επιθυμούν να βρίσκονται κοντά στην Εξουσία. Η Κυβέρνηση από την άλλη πλευρά στηρίζει και ευνοεί τους κομματικούς «φίλους» προκειμένου να έχει λιγότερες αντιδράσεις από την «βάση» του κόμματος. Σήμερα, βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση παρακμής, τα κόμματα έχουν αποδυναμωθεί από πρακτικές και ανθρώπους που υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον. Οι πολίτες τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν μαζικά στο κόμματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις τους έφταναν πολλές φορές σε οριακά επίπεδα συμπεριφοράς, ακόμη και συμπλοκών. Στην δεκαετία 1980-1990, διαπιστώνει κανείς μαζικότητα στις κομματικές οργανώσεις, διαχωριστικές γραμμές, φανατισμό, πάθος. Μετά το 1990, αρχίζει η περίοδος της παρακμής, τα κόμματα λειτουργούν ως εφαλτήριο υπηρέτησης ιδιοτελών στόχων, τα σκάνδαλα ταλανίζουν το δημόσιο βίο. Οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή ισοπεδώνουν κάθε καλή πρόθεση ορισμένων που μάχονται ακόμη στην βάση των όποιων ιδεών. Τα κόμματα απογυμνώνονται από τους πολίτες που αηδιασμένοι γυρίζουν την πλάτη στα κόμματα και το πολιτικό σύστημα που υπηρετούν. Γίνεται πεποίθηση στους πολίτες και εδραιώνεται η άποψη ότι στα κόμματα βρίσκονται άνθρωποι που περιμένουν την εναλλαγή στην εξουσία για να αποκομίσουν προσωπικά και οικονομικά οφέλη. Αυτό είναι άδικο για τους ανθρώπους που πραγματικά μάχονται για αξίες και ιδανικά μέσα στα κόμματα. Το κακό όμως έγινε, στην κοινωνία και στους πολίτες υπάρχει σύγχυση και ταύτιση της αντιδημοκρατικής, παρακμιακής λειτουργίας των κομμάτων με την δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος και την άσκηση της κορυφαίας πράξης στις Δημοκρατίες, που είναι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των πολιτών και της εξάρτησής τους από τους πιστωτές τους. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια, οι πολίτες φοβούνται την επόμενη μέρα και την πιθανή επιδείνωση της προσωπικής τους θέσης και της δυνατότητας διαβίωσής τους. Άρα, ο μόνος δρόμος της πλειοψηφίας των πολιτών που σέβονται τον εαυτό τους και έχουν αξιοπρέπεια φαίνεται να είναι η αποστασιοποίηση από το πολιτικό σύστημα και η αποχή από αυτό. Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι με τη συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία θα συνεισφέρουν στην εκλογή ανθρώπων που χρησιμοποιούν την κομματική τους ιδιότητα για προσωπικό όφελος. Το «όλοι ίδιοι είναι» ακούγεται όλο και περισσότερο και συνθλίβει τις δυνάμεις εκείνες που πραγματικά μάχονται για την καλυτέρευση της κοινωνίας και της διαβίωσης των πολιτών. Αυτό έγινε εμφανές στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Η αποχή των ψηφοφόρων έφτασε το 40-60%. Αυτό έχει πλέον συντελεστεί και θα κρίνει η Ιστορία τις συνέπειες και τις προεκτάσεις αυτού του φαινομένου. Συνήθως, η μη συμμετοχή και η απολιτικοποίηση έχει τραγικές συνέπειες, αφού δεν ανανεώνεται το πολιτικό προσωπικό, οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν να εναλλάσσονται στην εξουσία με αποτέλεσμα την εμφάνιση φαινομένων παρακμής.
Το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν σαφές:
1) Η μεγάλη αποχή είναι αποτέλεσμα της αδιαφορία των πολιτών για το πολιτικό σύστημα και υποδηλώνει την απογοήτευση του εκλογικού σώματος, το φόβο και την ανασφάλεια για το μέλλον. Πεποίθηση της πλειοψηφίας των πολιτών που απείχαν από την εκλογική αναμέτρηση είναι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε στην προδιαγεγραμμένη πορεία του τόπου και στην καθημερινότητά τους. Έτσι, δεν έχει κανένα νόημα η συμμετοχή στις κάλπες, αφού οι ίδιοι δοκιμασμένοι και επί το πλείστον αποτυχημένοι άνθρωποι εναλλάσσονται στην εξουσία. Δεν είναι αρκετή η καλή πρόθεση ή ικανότητα του Πρωθυπουργού, του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου, αφού στο σύστημα της εξουσίας σε επίπεδο υπουργών ή άλλων στελεχών κυριαρχούν τα ίδια πρόσωπα του κομματικού κατεστημένου που για δεκαετίες πολλές φορές βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις και πολλοί από αυτούς αν και είναι εντελώς αποτυχημένοι παραμένουν στην θέση τους. Από την κρίση αυτή του πολιτικού συστήματος η μοναδική διέξοδος είναι η δημιουργία νέων κομματικών σχηματισμών προσηλωμένων στις ιδεολογικές και δημοκρατικές αρχές, που θα σέβονται τον πολίτη και θα προσελκύουν του πολίτες να συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Οι υφιστάμενοι κομματικοί σχηματισμοί πρέπει να λειτουργήσουν δημοκρατικά και ταυτόχρονα να απαλλαγούν από όλους αυτούς που βρίσκονται παρασιτικά μέσα στα κόμματα και τα απομυζούν. Αυτοί οι άνθρωποι και τα στελέχη έχουν ονοματεπώνυμο και συνήθως είναι όσοι φωνασκούν περισσότερο και διατρανώνουν την μακροχρόνια προσφορά τους στο «κόμμα», χωρίς όμως να είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Δεν υπάρχει άλλη λύση προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Τα κόμματα πρέπει να ανανεωθούν, πέρα και πάνω από προσωπικές και ανθρώπινες σχέσεις, φιλίες και συμφέροντα, είναι επιτακτική ανάγκη να εκδιωχθούν όσοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και μέσα από την άσκηση της πολιτικής έγιναν πλουσιότεροι αυτοί και οι οικογένειες τους.
2) Στις εκλογές αυτές τα πρόσωπα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Η ιδιαιτερότητα των εκλογών ήταν τα μεγάλα ψηφοδέλτια, οι πάρα πολλοί υποψήφιοι. Αυτό διαμόρφωσε σε τοπικό επίπεδο συμμαχίες και εξασφάλισε την σταυροδοσία σε υποψηφίους με κριτήρια τις ανθρώπινες σχέσεις, την προσωπική επαφή ή ακόμη και την καλύτερη υπηρέτηση των συμφερόντων του καθενός. Οι πολίτες δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να ψηφίσουν έναν συγγενής τους, ένα φίλο ή συνεργάτη αν και βρίσκεται σε άλλο κόμμα ή συνδυασμό. Επίσης, την πρώτη Κυριακή τα νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια και οι νέοι, ανεξάρτητοι συνδυασμοί αποτέλεσαν πόλο έλξης για τους ψηφοφόρους. Τα διλήμματα που έθεσε η μία ή άλλη πλευρά επηρέασαν ελάχιστα. Έτσι, αναδείχτηκαν και κατέλαβαν θέση στα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια νέοι άνθρωποι με ιδέες και αυξημένο αίσθημα ευθύνης. Διαμορφώθηκε έτσι μια ποιοτική διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Την δεύτερη Κυριακή, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο τα πρόσωπα που θα αναλάμβαναν τις θέσεις διοίκησης, των Περιφερειαρχών και των Δημάρχων. Τα κριτήρια επιλογής, ήταν η ιδεολογική συγγένεια, η ικανότητα, η μόρφωση και η διαδρομή στον αυτοδιοικητικό στίβο και λιγότερο οι κομματικές συμμαχίες. Οι ψηφοφόροι δεν είναι πρόβατα και τα κόμματα έπαψαν από καιρό να είναι τα μαντριά που καθοδηγούν και ελέγχουν τους πολίτες.
3) Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται στην δύνη του ΔΝΤ και της τρόικα. Το μήνυμα προς την Κυβέρνηση και τα κόμματα είναι με σαφήνεια διατυπωμένο μέσα από τις κάλπες: απαλλάξτε το κράτος και τη λειτουργία του από τα κόμματα και αγωνιστείτε να επαναφέρετε την χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Ο ρόλος των κομμάτων περιγράφεται από το Σύνταγμα της χώρας και αναγνωρίζεται από το σύνολο της κοινωνίας. Όμως τα κόμματα δεν μπορεί να καθορίζουν την λειτουργία του Κράτους και των θεσμών. Με την σημερινή τους μορφή αποτελούν τροχοπέδη και εμποδίζουν την έξοδο από την κρίση. Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να λειτουργούν πέρα και πάνω από τα κόμματα και τα μεριμνούν για την ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Η Κυβέρνηση είναι εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό για τέσσερα χρόνια. Η εξάντληση της τετραετίας αποτελεί Συνταγματική υποχρέωση για την Κυβέρνηση. Να διαχειριστεί την κρίση στην οικονομία και τους θεσμούς με τόλμη και να διαχωρίσει την λειτουργία της από το κόμμα. Το μήνυμα είναι καθαρό, διαμορφώνεται η Κοινωνία των Πολιτών που απαιτεί ξεκάθαρη πολιτική, συνεχή ενημέρωση, συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, σχέση εμπιστοσύνης. Η ανάπτυξη και η αντιστροφή της τραγικής δημοσιονομικής κατάστασης περνά μέσα από την ενίσχυση των θεσμών, την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και την χρηματοδότηση της επιχειρηματικότητας. Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν το δρόμο, την στροφή στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, την πάταξη της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας, την τήρηση των νόμων και την ανάδειξη των ικανότερων να διαχειριστούν την κρίση.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση που εκλέγεται και σχηματίζεται αναλαμβάνοντας την ευθύνη της χώρας, έχει διαφορετική Συνταγματική λειτουργία από αυτή των κομμάτων. Η Εκτελεστική εξουσία μεριμνά για την ευημερία και την ασφάλεια της χώρας και των πολιτών και στα πλαίσια αυτά δεν είναι υποχρεωμένη να τηρεί πάντα την ιδεολογική πλατφόρμα του κόμματος από το οποίο προέρχεται. Επίσης, οι εκλεγμένοι βουλευτές είναι λειτουργοί της Νομοθετικής Εξουσίας και πρέπει να συμμετέχουν στην εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου, όχι να είναι εκτελεστικά όργανα της Κυβέρνησης. Έτσι παρουσιάζονται αντιθέσεις που καταλήγουν σε συγκρούσεις. Η κάθε Κυβέρνηση προέρχεται από συγκεκριμένο κόμμα και ο αρχηγός του κόμματος είναι πρόεδρος της Κυβερνήσεως. Την Κυβέρνηση στηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα στην Βουλή και στο νομοθετικό της έργο. Όμως που υπάρχουν τα όρια, πόσο μπορεί το κόμμα τα επηρεάσει την πορεία του κυβερνητικού έργου; Η απάντηση είναι εμφανής: το κόμμα, η Κυβέρνηση και η Βουλή αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, με συγκεχυμένους ρόλους. Έτσι, επέρχεται φθορά, πολιτική και ιδεολογική, ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, που είναι και Πρόεδρος του κόμματος πέφτει σε αντιφάσεις και συγκρούσεις που προέρχονται από την άσκηση των κυβερνητικών καθηκόντων του και τις ιδεολογικές αντιφάσεις του κόμματος που υπηρετεί. Καταλήγουμε με αυτό τον τρόπο τα κόμματα που αναλαμβάνουν την εξουσία να μην λειτουργούν, ούτε να συνεδριάζουν τα όργανα διοίκησης, ώστε να μην κοινοποιούνται οι αντιθέσεις, προκειμένου να διαφυλαχθεί το κύρος του Πρωθυπουργού και να προστατευθεί η Κυβέρνηση από την φθορά. Ταυτίζεται συνεπώς ο ρόλος της Κυβέρνησης και του κόμματος. Τα κόμματα που δεν λειτουργούν με δημοκρατικές διαδικασίες παρακμάζουν, μέσα σε αυτά παρεισφρύουν άνθρωποι, που υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον, που για ιδιοτελείς λόγους επιθυμούν να βρίσκονται κοντά στην Εξουσία. Η Κυβέρνηση από την άλλη πλευρά στηρίζει και ευνοεί τους κομματικούς «φίλους» προκειμένου να έχει λιγότερες αντιδράσεις από την «βάση» του κόμματος. Σήμερα, βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση παρακμής, τα κόμματα έχουν αποδυναμωθεί από πρακτικές και ανθρώπους που υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον. Οι πολίτες τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν μαζικά στο κόμματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις τους έφταναν πολλές φορές σε οριακά επίπεδα συμπεριφοράς, ακόμη και συμπλοκών. Στην δεκαετία 1980-1990, διαπιστώνει κανείς μαζικότητα στις κομματικές οργανώσεις, διαχωριστικές γραμμές, φανατισμό, πάθος. Μετά το 1990, αρχίζει η περίοδος της παρακμής, τα κόμματα λειτουργούν ως εφαλτήριο υπηρέτησης ιδιοτελών στόχων, τα σκάνδαλα ταλανίζουν το δημόσιο βίο. Οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή ισοπεδώνουν κάθε καλή πρόθεση ορισμένων που μάχονται ακόμη στην βάση των όποιων ιδεών. Τα κόμματα απογυμνώνονται από τους πολίτες που αηδιασμένοι γυρίζουν την πλάτη στα κόμματα και το πολιτικό σύστημα που υπηρετούν. Γίνεται πεποίθηση στους πολίτες και εδραιώνεται η άποψη ότι στα κόμματα βρίσκονται άνθρωποι που περιμένουν την εναλλαγή στην εξουσία για να αποκομίσουν προσωπικά και οικονομικά οφέλη. Αυτό είναι άδικο για τους ανθρώπους που πραγματικά μάχονται για αξίες και ιδανικά μέσα στα κόμματα. Το κακό όμως έγινε, στην κοινωνία και στους πολίτες υπάρχει σύγχυση και ταύτιση της αντιδημοκρατικής, παρακμιακής λειτουργίας των κομμάτων με την δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος και την άσκηση της κορυφαίας πράξης στις Δημοκρατίες, που είναι η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των πολιτών και της εξάρτησής τους από τους πιστωτές τους. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια, οι πολίτες φοβούνται την επόμενη μέρα και την πιθανή επιδείνωση της προσωπικής τους θέσης και της δυνατότητας διαβίωσής τους. Άρα, ο μόνος δρόμος της πλειοψηφίας των πολιτών που σέβονται τον εαυτό τους και έχουν αξιοπρέπεια φαίνεται να είναι η αποστασιοποίηση από το πολιτικό σύστημα και η αποχή από αυτό. Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι με τη συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία θα συνεισφέρουν στην εκλογή ανθρώπων που χρησιμοποιούν την κομματική τους ιδιότητα για προσωπικό όφελος. Το «όλοι ίδιοι είναι» ακούγεται όλο και περισσότερο και συνθλίβει τις δυνάμεις εκείνες που πραγματικά μάχονται για την καλυτέρευση της κοινωνίας και της διαβίωσης των πολιτών. Αυτό έγινε εμφανές στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Η αποχή των ψηφοφόρων έφτασε το 40-60%. Αυτό έχει πλέον συντελεστεί και θα κρίνει η Ιστορία τις συνέπειες και τις προεκτάσεις αυτού του φαινομένου. Συνήθως, η μη συμμετοχή και η απολιτικοποίηση έχει τραγικές συνέπειες, αφού δεν ανανεώνεται το πολιτικό προσωπικό, οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν να εναλλάσσονται στην εξουσία με αποτέλεσμα την εμφάνιση φαινομένων παρακμής.
Το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν σαφές:
1) Η μεγάλη αποχή είναι αποτέλεσμα της αδιαφορία των πολιτών για το πολιτικό σύστημα και υποδηλώνει την απογοήτευση του εκλογικού σώματος, το φόβο και την ανασφάλεια για το μέλλον. Πεποίθηση της πλειοψηφίας των πολιτών που απείχαν από την εκλογική αναμέτρηση είναι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε στην προδιαγεγραμμένη πορεία του τόπου και στην καθημερινότητά τους. Έτσι, δεν έχει κανένα νόημα η συμμετοχή στις κάλπες, αφού οι ίδιοι δοκιμασμένοι και επί το πλείστον αποτυχημένοι άνθρωποι εναλλάσσονται στην εξουσία. Δεν είναι αρκετή η καλή πρόθεση ή ικανότητα του Πρωθυπουργού, του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου, αφού στο σύστημα της εξουσίας σε επίπεδο υπουργών ή άλλων στελεχών κυριαρχούν τα ίδια πρόσωπα του κομματικού κατεστημένου που για δεκαετίες πολλές φορές βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις και πολλοί από αυτούς αν και είναι εντελώς αποτυχημένοι παραμένουν στην θέση τους. Από την κρίση αυτή του πολιτικού συστήματος η μοναδική διέξοδος είναι η δημιουργία νέων κομματικών σχηματισμών προσηλωμένων στις ιδεολογικές και δημοκρατικές αρχές, που θα σέβονται τον πολίτη και θα προσελκύουν του πολίτες να συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Οι υφιστάμενοι κομματικοί σχηματισμοί πρέπει να λειτουργήσουν δημοκρατικά και ταυτόχρονα να απαλλαγούν από όλους αυτούς που βρίσκονται παρασιτικά μέσα στα κόμματα και τα απομυζούν. Αυτοί οι άνθρωποι και τα στελέχη έχουν ονοματεπώνυμο και συνήθως είναι όσοι φωνασκούν περισσότερο και διατρανώνουν την μακροχρόνια προσφορά τους στο «κόμμα», χωρίς όμως να είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Δεν υπάρχει άλλη λύση προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Τα κόμματα πρέπει να ανανεωθούν, πέρα και πάνω από προσωπικές και ανθρώπινες σχέσεις, φιλίες και συμφέροντα, είναι επιτακτική ανάγκη να εκδιωχθούν όσοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και μέσα από την άσκηση της πολιτικής έγιναν πλουσιότεροι αυτοί και οι οικογένειες τους.
2) Στις εκλογές αυτές τα πρόσωπα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Η ιδιαιτερότητα των εκλογών ήταν τα μεγάλα ψηφοδέλτια, οι πάρα πολλοί υποψήφιοι. Αυτό διαμόρφωσε σε τοπικό επίπεδο συμμαχίες και εξασφάλισε την σταυροδοσία σε υποψηφίους με κριτήρια τις ανθρώπινες σχέσεις, την προσωπική επαφή ή ακόμη και την καλύτερη υπηρέτηση των συμφερόντων του καθενός. Οι πολίτες δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να ψηφίσουν έναν συγγενής τους, ένα φίλο ή συνεργάτη αν και βρίσκεται σε άλλο κόμμα ή συνδυασμό. Επίσης, την πρώτη Κυριακή τα νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια και οι νέοι, ανεξάρτητοι συνδυασμοί αποτέλεσαν πόλο έλξης για τους ψηφοφόρους. Τα διλήμματα που έθεσε η μία ή άλλη πλευρά επηρέασαν ελάχιστα. Έτσι, αναδείχτηκαν και κατέλαβαν θέση στα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια νέοι άνθρωποι με ιδέες και αυξημένο αίσθημα ευθύνης. Διαμορφώθηκε έτσι μια ποιοτική διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Την δεύτερη Κυριακή, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο τα πρόσωπα που θα αναλάμβαναν τις θέσεις διοίκησης, των Περιφερειαρχών και των Δημάρχων. Τα κριτήρια επιλογής, ήταν η ιδεολογική συγγένεια, η ικανότητα, η μόρφωση και η διαδρομή στον αυτοδιοικητικό στίβο και λιγότερο οι κομματικές συμμαχίες. Οι ψηφοφόροι δεν είναι πρόβατα και τα κόμματα έπαψαν από καιρό να είναι τα μαντριά που καθοδηγούν και ελέγχουν τους πολίτες.
3) Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται στην δύνη του ΔΝΤ και της τρόικα. Το μήνυμα προς την Κυβέρνηση και τα κόμματα είναι με σαφήνεια διατυπωμένο μέσα από τις κάλπες: απαλλάξτε το κράτος και τη λειτουργία του από τα κόμματα και αγωνιστείτε να επαναφέρετε την χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Ο ρόλος των κομμάτων περιγράφεται από το Σύνταγμα της χώρας και αναγνωρίζεται από το σύνολο της κοινωνίας. Όμως τα κόμματα δεν μπορεί να καθορίζουν την λειτουργία του Κράτους και των θεσμών. Με την σημερινή τους μορφή αποτελούν τροχοπέδη και εμποδίζουν την έξοδο από την κρίση. Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να λειτουργούν πέρα και πάνω από τα κόμματα και τα μεριμνούν για την ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Η Κυβέρνηση είναι εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό για τέσσερα χρόνια. Η εξάντληση της τετραετίας αποτελεί Συνταγματική υποχρέωση για την Κυβέρνηση. Να διαχειριστεί την κρίση στην οικονομία και τους θεσμούς με τόλμη και να διαχωρίσει την λειτουργία της από το κόμμα. Το μήνυμα είναι καθαρό, διαμορφώνεται η Κοινωνία των Πολιτών που απαιτεί ξεκάθαρη πολιτική, συνεχή ενημέρωση, συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, σχέση εμπιστοσύνης. Η ανάπτυξη και η αντιστροφή της τραγικής δημοσιονομικής κατάστασης περνά μέσα από την ενίσχυση των θεσμών, την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και την χρηματοδότηση της επιχειρηματικότητας. Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν το δρόμο, την στροφή στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, την πάταξη της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας, την τήρηση των νόμων και την ανάδειξη των ικανότερων να διαχειριστούν την κρίση.
«Ο έχων ώτα ακούει ακουέτω».
Καλή επιτυχία στο έργο όλων των νεοεκλεγέντων Δημάρχων και Περιφερειαρχών.
Καλή επιτυχία στο έργο όλων των νεοεκλεγέντων Δημάρχων και Περιφερειαρχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου